ಬೆಂಗಳೂರು –
ಹಿಂದೆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನಿದ್ದೇ ಬರಲಿಲ್ಲವೆಂದರೆ ಮಲಗಿಸಬೇಕೆಂದರೆ ತುಂಬಾ ಅಳ್ತಾ ಇದ್ದರೆ ಇಲ್ಲವೇ ಆಯಾಸವಾದರೆ ಅಜ್ಜ ಅಜ್ಜಿ ಇಲ್ಲವೇ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು.ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೇವು ಕೇಳಿದ್ದವು. ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳೊದು ಒಂದು ಕಲೆಯಾದ್ರೆ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಕೇಳೊದು ಕೂಡಾ ಒಂದು ಹವ್ಯಾಸವೇ ಸರಿ.ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇವುಗಳೇ ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ಮನರಂಜನೆಗೆ ದೊಡ್ಡ ವಸ್ತುಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲೂ ಕೂಡಾ ಶ್ರಾವಣ ಮಾಸದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲವೇ ಹಬ್ಬ ಹರಿದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಪುರಾಣ ಪ್ರವಚನಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು ಸಂಜೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆರಂಭಗೊಂಡ ಇವುಗಳು ರಾತ್ರಿಯಿಡಿ ನಡೆದು ಬೆಳಗಾಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮುಗಿಯುತ್ತದ್ದವು. ಆದರೆ ಏನು ಮಾಡೋದು ಕಾಲ ಸಮಾಜ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಬದಲಾದಂತೆ ನಮ್ಮ ಲೈಪ್ ಗೂ ಆಧುನಿಕತೆಯ ಸ್ಪರ್ಶ ತಗಲಿದ್ದು ಬದಲಾದ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ನಡುವೆ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಟಿವಿ ಮೊಬೈಲ್ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಫ್ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಹೀಗೆ ಒಂದರ ಮೇಲೆ ಒಂದೊಂದು ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಕಥೆಗಳನ್ನು ನುಂಗಿದವು. ಇವುಗಳು ಬಂದಂತೆ ಕಥೆ ಹೇಳುವವರು ಇಲ್ಲದಂತಾಗಿದ್ದು ಕೇಳುವವರು ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲದಂತಾಗಿದೆ. ಈಗೇನಿದ್ದರೂ ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿ ಅರಮನೆ ಅನ್ನುವಂತಾಗಿದೆ ನಮ್ಮ ವ್ಯವಸ್ಥೆ. ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳೊದು ಮತ್ತು ಕಥೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುವ ಅಭ್ಯಾಸವು ನಮ್ಮ ಜೀವನ ಮತ್ತು ಸಮಾಜದಿಂದ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ. ಹೌದು ಸಧ್ಯದ ಪರಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನೋಡಿದ್ರೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಈ ಮಾತು ನೂರಕ್ಕೇ ನೂರು ಸತ್ಯ. ನಾವು ಸುತ್ತಲೂ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ, ಇದು ಹಿಂದೆಂದಿಗಿಂತಲೂ ವೇಗವಾಗಿ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ನಾವು ತೀರ್ಮಾನಿಸಬಹುದು. ಎಂಥಾ ವೇಗವೆಂದರೆ ನಾವು ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ಕಥೆಗಳೇ ಇಲ್ಲದವರಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತೇವೆ ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಕಥೆಗಳು ಎಂದರೆ ಏನು ಎಂಬ ಪರಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತೇವೆ ಎಂಬ ಪರಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಾವುಗಳು ಇಂದು ಬಂದು ನಿಂತಿದ್ದೇವೆ. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೇಳುವ ಕಥೆಗಳು, ವಯಸ್ಕರೊಡನೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳ ಬಲ್ಲ ಕಥೆಗಳು ವಯಸ್ಕರ ಕಥೆಗಳು. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಕಥೆಗಳು ಸಮಾಜದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಪ್ರತೀಕವಾಗಿವೆ.ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ಸಂಶೋಧನೆಗಳು ಈ ವಿಶ್ವದಾದ್ಯಂತ ವಿದ್ಯಮಾನ ಇರುವುವನ್ನು ಖಚಿತಪಡಿಸುತ್ತವೆ. ಕಥೆ ಹೇಳುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಪ್ರಪಂಚದ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಇನ್ನೂ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಮುಂದುವರೆದಷ್ಟೂ ಬೆಳವಣಿಗೆ, ಕಥೆಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಕಥೆ ಹೇಳುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ತಂದೆತಾಯಿಗಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದ ಕಥೆಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ, ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವ ಕಥೆಗಳು ತೀರ ಕಡಿಮೆ. ಹಿಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನೀವು ಕಥೆಯನ್ನು ಕೇವಲ ಹೇಳಬೇಕಾಗಿತ್ತು, ಇಂದು ಹಾಗಲ್ಲ ಕಥೆಗಳನ್ನು ನಿರೂಪಿಸಲು ನಮಗೆ ಅನೇಕ ಮಾರ್ಗಗಳಿವೆ. ಕಥೆಗಳನ್ನು ಸೆರೆಹಿಡಿದು ದಾಖಲಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ಅಗಾಧವಾಗಿವೆ ಆದರೆ ಅದ್ಯಾವುದು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇತರ ಸಮುದಾಯಗಳೊಡನೆ ಮತ್ತು ಭೌಗೋಳಿಕವಾಗಿ ದೂರದ ಜನಗಳಿಗೆ ನಾವು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸುವ ವಿಧಾನವು ಬಹಳ ವಿಶಾಲವಾಗಿದೆ.
ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ, ಇಂದು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಕಥೆಯೋ ಕಥೆಗಳು ತುಂಬಿ ತುಳುಕಬೇಕಿತ್ತು. ಸ್ಫೋಟಿಸಿ, ಕಥೆಗಳಿಂದ ತುಂಬಿರಬೇಕು. ಆದರೆ, ವಿಷಾದದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ನವೀನ ಯಂತ್ರೋಪಕರಣಗಳು ಒಂದರ ಮೇಲೊಂದು ಬಂದರೂ, ಕಥೆಗಳಾಗಲಿ ಮತ್ತು ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಾಗಲಿ ಅತೀವವಾಗಿ ಇಳಿಮುಖವಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದು ದುರಂತವೇ ಸರಿ. ಮಾತನಾಡುವುದೇನಾದರೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆಯೇ? ಇಲ್ಲ ,ಇಂದು ಮಾತನಾಡುವುದು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಕಥೆ ಹೇಳುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಮತ್ತು ಹವ್ಯಾಸ ಕೆಳಗಿಳಿಯುತ್ತಿದೆ. ಜನರು ಬಹಳಷ್ಟು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ, ಅನಗತ್ಯವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅನೇಕ ವೇಳೆ ಅವಿವೇಕದಿಂದ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಜನರು ಮಾತನಾಡಿ ಮಾತನಾಡಿ ಇತರರನ್ನು ಬೋರ್ ಹೊಡಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಆದ್ದರಿಂದ ಕಥೆ ಹೇಳುವುದು ಕೇವಲ ಮಾತನಾಡುವುದು ಅಲ್ಲ, ಏನನ್ನೋ ಕಥೆ ಹೇಳುವುದಲ್ಲ .ಕಥೆ ಹೇಳುವ ಕಲೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮೋಡಿ ಇದೆ. ಮಾತಾಡುವವನ ಮುಂದೆ ಒಂದು ಮಾಯಾಲೋಕವೇ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಹಾಗೆಯೇ ಕೇಳುವವನ ಮನೋಪಟಲದಲ್ಲಿ ಮಾಯಾಲೋಕ ಮೂಡಿ ಅರಳುತ್ತದೆ. ಈ ಸರಳ ಅತಿ ಪ್ರಾಚೀನ ಸಂವಹನ ಕಲೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅಪಾರ ಸೃಜನಶೀಲತೆ ಅಡಗಿದೆ.ಕಥೆ ಹೇಳುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಏಕೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಮತ್ತು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ ? ಕಥೆ ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ ಏನನ್ನಾದರೂ ಮತ್ತು ಯಾವುದನ್ನಾದರೂ ಮನದಟ್ಟು ಮಾಡಬಹುದು. ಮೂಲ ಸಂಗತಿಗಳು, ಸೂಚನೆಗಳು, ಕೌಶಲ್ಯಗಳು, ಕಲ್ಪನೆಗಳು, ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗಳು, ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳು, ಧೋರಣೆಗಳು , ಅನಿಸಿಕೆಗಳು ಭಾವಗಳು, ಭಾವನೆಗಳು ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದನ್ನಾದರೂ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಥೆಯ ಮೂಲಕ ಸಂವಹನ ಮಾಡಬಹುದು. ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮಿಗಿಲಾದ ಅಂಶವೆಂದರೆ ಕಥೆಯನ್ನು ಆಲಿಸುವ ಕೇಳುಗನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಇದು ಬಹಳಷ್ಟು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸಬಲ್ಲದು. ಕಥೆಯನ್ನು ಕೇಳುವುದರಿಂದ ಕಲ್ಪನೆಗಳು, ಮಾನಸಿಕ ಚಿತ್ರಗಳು ಗರಿಗೆದರುತ್ತವೆ, ಹೊಸ ಆಲೋಚನೆಗಳು, ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗಳು, ಭಾವಗಳು ಮತ್ತು ಭಾವನೆಗಳು ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಕಥೆಹೇಳುವ ಮೂಲಕ ನೀವು ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಅಥವಾ ಗುಂಪು ಅಥವಾ ಸಮುದಾಯ ಅಥವಾ ಒಟ್ಟಾರೆ ಜನ ಸಮೂಹವನ್ನು ಮುಟ್ಟಬಹುದು ಹೃದಯ ಸ್ಪರ್ಶಿಸಬಹುದು.
ಕಥೆಗಳು ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಪ್ರಯಾಣಿಸಬಲ್ಲವು. ಕಥೆಗಳು ಎಲ್ಲ ಎಲ್ಲೆ ಕಟ್ಟುಗಳನ್ನು ದಾಟಬಲ್ಲವು. ಅದನ್ನು ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ವರ್ಗಾಯಿಸಬಹುದು. ಕಥೆ ಹೇಳುವ ಕಲೆಯ ಈ ಎಲ್ಲಾ ಅಂಶಗಳು ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ ಈ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಮಾಧ್ಯಮವು ಇಂದು ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅದರ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಏಕೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದೆ ಎಂಬುದೇ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.ಇದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಜೀವನ ಶೈಲಿಯು ಕಾರಣವೇ? ನಮ್ಮ ಕೆಲಸದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಕಾರಣವೇ? ಅದು ಏನೇ ಇರಲಿ, ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳುವ ಕಲೆಯನ್ನು ಮರಳಿ ತರಲು ನಾವು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕು
ಇದಕ್ಕಾಗಿ ನಾವು ಏನು ಮಾಡಬಹುದು ? ಇದನ್ನು ನಾವು ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಬೇಕು.
ನಾವು ಬಿಡುವು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಬೇಕು. ನಾವು ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಮತ್ತು ಸಮಯವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಈ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅಥವಾ ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲವೇ ವಾರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ರಜಾದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ನಾವು ಕಥೆ ಹೇಳುವುದಕ್ಕೇ ಒಂದು ಸಮಯವನ್ನು ನಿಗದಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪ್ರತಿ ಮಗುವಿಗೂ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳುವ ಅಭ್ಯಾಸವನ್ನು ನಾವು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಇದು ನೀವು ಮಗುವಿನೊಂದಿಗೆ ಬಂಧವನ್ನು ಬೆಳಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಉತ್ತಮ ಅವಕಾಶ. ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಜೊತೆಗೆ ಗಾಢವಾದ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಬೆಳೆಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಕಥೆಯನ್ನು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಇತರ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಹೇಳಬೇಕು. ನಾವು ಯಾವುದೇ ಮಗುವಿಗೂ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ, ಗುಂಪುಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಇಡೀ ಸಮೂಹಕ್ಕೆ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಲು ಸಮರ್ಥರಾಗಬೇಕು! ಮನೆಯಲ್ಲಿ, ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ, ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ, ಮತ್ತು ಯಾವುದೇ ಇತರ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಲು ಸಮರ್ಥರಾಗಬೇಕು.
ಇದಕ್ಕಾಗಿ ನಾವು ಇತರರಿಂದ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಬೇಕು. ಪುಸ್ತಕಗಳಿಂದ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಓದಬೇಕು ಕಥೆಗಳ ವಿನಿಮಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಇದು ಈ ಕೆಲಸ ಕೇವಲ ಒಂದು ಭಾಗ ಇನ್ನೊಂದು ಭಾಗವೆಂದರೆ ಮಗುವಿನ ಕಥೆಯನ್ನು ಕೇಳುವುದು. ನಾವು ಮಕ್ಕಳು ಹೇಳುವುದನ್ನು ಕೇಳುವುದು ಬಹಳ ವಿರಳ ಮಗುವಿಗೆ ಅದು ಮಾತಾಡುವುದನ್ನು ಗಮನವಿಟ್ಟು ಕೇಳುವವರ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ನಾವು ಮಗು ಮಾತನಾಡುವಾಗ ಇನ್ನೇನೋ ಮಾಡುತ್ತ ಅದರ ಮಾತು ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಒಂದೇ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮೂರು ಕೆಲಸ ! ಇದನ್ನು ನಾವು ಗಮನವಿಟ್ಟು ಕೇಳುವುದು ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಮತ್ತು ಮಗುವಿಗೆ ಇದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದೆ ! ಮಕ್ಕಳು ಇದನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಇತ್ತ ಗಮನ ಕೊಡು ಎಂದು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೆವೆ. ನಾವು ಗಮನವಿಟ್ಟು ಕೇಳದೆ ಹೋದರೆ, ನಾವು ಮಗುವಿಗೆ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸಂವೇದಿಯಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ.
ಮಗು ಕಥೆ ಹೇಳುವ ಆಸಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಮಗೆ ಅದರ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹೀಗೆ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಮಾತುಕತೆಯನ್ನೇ ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಕಥೆ ಹೇಳುವ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಬೆಳಸುವುದು ಮಗುವಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಮತ್ತು ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಕ್ಕೆ ಅತ್ಯಗತ್ಯವಾಗಿದೆ.ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ, ನಾವು ಔಪಚಾರಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಅನೌಪಚಾರಿಕವಾಗಿ ಕಥೆ ಹೇಳುವ ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಬೇಕು ಇದು ಸ್ಪರ್ಧೆ ಆಗಬಾರದು ಭಯವುಂಟು ಮಾಡದ ಸಂಕೋಚವಿಲ್ಲದೆ ಆನಂದಿಸುತ್ತಾ ಕಥೆ ಹೇಳುವ ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಬೇಕು. ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಥೆ ಹೇಳುವ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ನಾವು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.ಶಿಕ್ಷಕರು ಮತ್ತು ಪೋಷಕರಿಗಾಗಿಯೂ ನಾವು ಈ ಸದವಕಾಶಗಳನ್ನು ರಚಿಸಬೇಕು.ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಥೆ ಹೇಳಿ ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ನಾವು ಮರು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಹದಿಹರೆಯದವರು,ಯುವಕರು, ಹಿರಿಯರು ಮತ್ತು ವಯಸ್ಸಾದ ಜನರಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿ ಕಥೆ ಹೇಳುವ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ರಚಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಅಜ್ಜ ಹೇಳಿದ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಮೆಲುಕು ಹಾಕೊದಾದ್ರೆ ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ರಾಜನಿದ್ದನು…………….ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಾಪಾರಿ ಇದ್ದನು………….ಒಮ್ಮೇ ರಾಜಾ……….ಒಂದು ದಿನ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಾಪಾರಿ ಹೀಗೆ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳೊದನ್ನು ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಬಾಲ್ಯದ ದಿನಗಳನ್ನು ಮರಿಯೊಲಿಕ್ಕೇ ಆಗೋದಿಲ್ಲ ಹೀಗಿರುವಾಗ ಇಂದು ನಾವುಗಳು ಇಂದು ಎಂಥಹ ಪರಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದು ನಿಂತಿದ್ದೇವೆ ಮೊಬೈಲ್ ಟಿವಿ ಸೇರಿದಂತೆ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಬಂದ ಹೈಟೇಕ್ ವಸ್ತುಗಳು ಕಥೆಗಳನ್ನು ನುಂಗಿದ್ದು ಕಥೆ ಹೇಳುವವರು ಇಲ್ಲದಂತಾಗಿದ್ದು ಕೇಳುವವರು ಇಲ್ಲದಂತಾಗಿದ್ದು ದುರಂತವೇ ಸರಿ.ಇನ್ನಾದರೂ ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆಯಾದ್ರೂ ಆದ್ರೂ ಕಥೆ ಹೇಳುವ ಕೇಳುವ ಸಂಸ್ಕ್ರತಿಯನ್ನು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸಬೇಕು ಅಂದಾಗ ಮಾತ್ರ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲೂ ಒಳ್ಳೇಯ ಸಂಪ್ರದಾಯ ನಮ್ಮಲ್ಲೂ ಹೊಸತನ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ ಇದು ಸುದ್ದಿ ಸಂತೆ ವೆಬ್ ನ್ಯೂಸ್ ಕಾಳಜಿ ಕಳಕಳಿ.
